Himmet Hizmet, Hizmet Nimettir...

     Mübarek Ramazan Ayına sayılı günler kala eskisi kadar olmasa da ufak ufak hazırlıklar yapılmaya başlanıyor evlerimizde, iş yerlerimizde. İftar münasebetiyle iştirak edeceğimiz davetler, davet edeceğimiz misafirler, davetlerde keyifle tüketeceğimiz yemekler – tatlılar – içecekler…

     Tabi ki de Yüce Allah’ın bize verdiği bu nimetleri dozunda tüketmemiz ve ikram etmemiz bir nevi ibadetimizin tamamlayıcısı olacaktır. Yaklaşık 17 saatlik sabrımızın akabinde imkanlarımız doğrultusunda iftar ve sahurlarımızı lezzetli kılmak hakkımız bir nevi. Ancak 17 saat değil de yaşamının tamamını oruç tutarcasına geçiren insanlarımızı unutmamak belki de ibadetimize makam kazandıracaktır. Hiçbir zaman özellikle de bu tarz konularda akıl vermek, nasihatlerde bulunmak, ukalalık yapmak gibi bir duruşum olmadı, olmasın da inşallah. Fakat sizlere ulaştırdığım bu yazıyı okuyan herkesten tek bir ricam olacak izninizle; önümüzdeki  Ramazan Ayı yaşadığınız bütün Ramazanlardan farklı olsun, bir kez de iftar sofrasından aç kalkın mesela, sofrasında sadece zeytin olanlar hatırına. Veya sadece bir sahurunuzu çok mütevazı şekilde eda edin tok yatacak olan garip gureba aşkına… ALLAH’ın rızasını kazanmak için yaptığınız bütün ibadetler hürmetine imkanlarınız dahilinde dağıtın, ikram edin, bereket savurun rahmet ayının üzerine. Tebessüm eden bir çift göz belki de ahretinizi değiştirecek, kim bilir!

    Daha fazla uzatıp haddimi aşmadan kısa bir hikaye arz etmek istiyorum sizlere...

   ‘Hz Ali (RA) Efendimiz hurma bahçesinde akşama kadar çalışmış, akşam olunca da devesinin üzerine bir çuval hurma yükleyerek evinin yolunu tutmuştu.Devenin yuları yardımcısı Kamber’in elinde kendisi de onların önünde yürüyordu. Medine’nin içine girdiklerinde yol kenarında bir ses işittiler.

Yoksulun biri elini açmış sızlanıyordu;

-Ne olur ALLAH rızası için’ diyordu.

O sırada bu yakarışı duyan Hz Ali (RA) ile yardımcısı Kamber arasında şu diyalog geçiyor;

Hazreti İmam:

-Kamber ne istiyor bu yoksul?

-Hurma istiyor Efendim

-Ver öyleyse..!

-Hurma çuvalda Efendim

-Çuvalla ver öyleyse!

-Çuval da devenin üzerinde

-Deveyle ver öyleyse!!!

Emri yerine getiren Kamber der ki; ‘Devenin ipi de benim elimde demekten korktum. Çünkü beni de deveyle beraber vermekten çekinmezdi…'

    Hz İmam’ın gönül zenginliğine ulaşamasak, o hidayete erişemesek bile en azından hurma tanelerinden paylaşma şerefine nail eylesin bizi Yüce ALLAH. Ömrünüzün en güzel, en verimli, en huzurlu Sultan Ayını geçirmeniz dileğiyle…