NAPIYONUZ YA SİZ!!

 

                      Amaçlara bakar mısın? İyi liseye gitcez, iyi üniversiteye gitcez, iyi iş sahibi olcaz, işte yükselicez de yükselicez derken ev, araba,...ohooo yeter Allah aşkına bi dakka susun.

                      Gerçekten bunlardan mı ibaret olmalı hayat. Herşeyi kurallarıyla mı yaşamak, bize gösterilen hedeflere ulaşmanın tatminkarlığıyla mı geçiştirmek hayatı. Bir obje gibi, bir makina gibi sistemin programladıklarıyla mı sürdürmek yaşamı. Sistemin üniversiteyi bitireni "başarılı insan" olarak saymasıyla mı başarılı insan, ya da çok zengin olan bir işadamını mükemmel gördüğü için mi mükemmel insan? Yeneni iyi,  yenileni kötü, bu mu ? Sistem ne derse biz de ona göre mi uyum sağlıyacaz? Bir maçta güzel oyun sergileyip takımınla sonucu ne olursa olsun keyif almak mı niyetimiz, yoksa sistem yenmek en iyisi dediği için yenme hırsıyla herşeyi ezip galip gelmek mi derdimiz?

                      Biz yanlış anladık gerçekten yanlış anladık. Hayatın her noktasında düşünmeden hunharca sarıldığımız sistemsel hedefler bizi bir kalem daha uzaklaştırdı insanlıktan. Sınava çalışmak için bir sene ailemizle görüşmedik, araba almak için mesaiye kaldık çoçuklarımızla vakit geçiremedik. Daha iyi evde oturmak için yedik birbirimizi. Araba bizi daha mı mutlu etti? Bir sene sınava hazırlanmak için yabancılaştığımız çevre bizi güllerle mi karşıladı? Hayır bunları elde ettikte ne oldu?  Sonuç; zirvede ki mutsuzluk.. Yapma ya sen kendin istediğin için çıkmadın ki zirveye. Bütün hırsınla sistem ne diyosa onu elde ettin. İki alkışladılar bir pıştpışladılar, sonra yeni bir hedef, bakmışsın bütün ağalığın paşalığın gitmiş. Tabi mutsuz olursun.

                      Yok susturun aklınızda ki " bunlarsız hayat olmaz" seslerini. O kadar unuttuk ki, o kadar sistemin imkansızlığına bıraktık ki kendimizi. Bütün bunlarsız yaşanabileceği inancı bile kalmadı içimizde. Şimdi bırakın yenmeyi, bırakın sistemin istediği başarılı ya da mükemmel insan olmayı. Siz ne istiyonuz ya siz? Bırakın başkaları için yaşamayı, atın içinizde ki hırsları. Daha yaptığınız bunca şeyi, kimin neyin ne için istediğini bile bilmiyoken bu ne hırs? Bakın gün batımına, bakın yağmurun toprağa can verişine, bırakın elinizde ki lanet telefonla fotoğraf çekmeyi. Çıkın oksijenin bol olduğu yüksek yerlere, kediye süt verin, simit atın martılara. Asmayın suratınızı, oğlunuzla top oynayın kapatın ya şu televizyonları. Napıyonuz ya napıyonuz bi bakın çevrenize ne için yaşıyonuz siz!! Kendinize gelin kendize hayat yenmek için değil güzel oynamak için var..

                                                                                                                                                          İrfan SARIYERLİOĞLU